ΠΙΡΟΠΛΑΣΜΩΣΗ ΣΕ ΖΩΑ: ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΠΡΟΛΗΨΗ – VETS

ΠΙΡΟΠΛΑΣΜΩΣΗ ΣΕ ΖΩΑ – VETS

ΠΙΡΟΠΛΑΣΜΩΣΗ ΣΕ ΖΩΑ: ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΠΡΟΛΗΨΗ.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΟΥ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ:ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ-

– ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ – ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ ΖΩΩΝ

 ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΗΝ ΠΙΡΟΠΛΑΣΜΩΣΗ: Από τα πιο συνήθη νοσήματα στην Ελλάδα που μεταδίδονται από τα τσιμπούρια (κρότωνες). Προκαλείται από το αιμοπαράσιτο του γένους Babesiaspp. Η πιροπλάσμωση στο σκύλο προκαλείται από τις Βabesia canis και Β. gibsoni που μεταδίδονται με διάφορα είδη σκληρών κροτώνων και με τη μετάγγιση μολυσμένου αίματος. To παράσιτο προσβάλει τα ερυθρά αιμοσφαίρια του σκύλου. 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΡΠΛΑΣΜΩΣΗΣ: Τα συμπτώματα μπορεί να γίνουν εμφανή 1-4 εβδομάδες μετά το δάγκωμα του κρότωνα (συνήθως 2 εβδομάδες). Αυτό σημαίνει ότι ο πολλαπλασιασμός του πρωτόζωου έχει αρχίσει ήδη να γίνεται μέσα στον οργανισμό μέχρι το κατοικίδιο μας να παρουσιάσει συμπτώματα. Οι προσβεβλημένοι σκύλοι παρουσιάζουν αναιμία, πυρετό, λεμφαδενοπάθεια, ίκτερο, εμετό. Πληθώρα άτυπων συμπτωμάτων μπορεί να παρουσιαστούν από το αναπνευστικό, πεπτικό (διάρροια, δυσκοιλιότητα), ασκίτη και οιδήματα των άκρων και του όσχεου, αιμορραγική διάθεση, διόγκωση των αρθρώσεων, και συμπτώματα από το κεντρικό νευρικό σύστημα (επιληπτικές κρίσεις, αταξία κ.α.)

Στην υπεροξεία μορφή παρατηρούνται υποθερμία, καταπληξία, μεταβολική οξέωση και διάσπαρτη ενδαγγειακή πήξη, με συνήθη κατάληξη το γρήγορο θάνατο του ζώου.

Στην οξεία μορφή, τα συχνότερα ευρήματα είναι η αιμολυτική αναιμία, ο ίκτερος, η μεγαλοσπληνία και η περιφερική λεμφαδενοπάθεια. Ο διαλείπων πυρετός, η ανορεξία και η λεμφαδενοπάθεια χαρακτηρίζουν τη χρόνια μορφή, ενώ οι πολυάριθμες άτυπες κλινικές εκδηλώσεις της πιροπλάσμωσης (π.χ. ασκίτης, διάρροια, επιληπτικές κρίσεις, υποδόρια οιδήματα, μυΐτιδα των μασητήρων μυών) συχνά προκαλούν διαγνωστική σύγχυση.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΙΡΟΠΛΑΣΜΩΣΗΣ: Η διάγνωση βασίζεται στην άμεση μικροσκοπική παρατήρηση του παρασίτου σε επιχρίσματα αίματος από τη στιβάδα των λευκών αιμοσφαιρίων – αιμοπεταλίων της στήλης του αιματοκρίτη. Με την ανίχνευση των ειδικών αντισωμάτων (έμμεσος ανοσοφθορισμός) μπορεί να ελεγχθεί ταυτόχρονα μεγάλος αριθμός ζώων για την εντόπιση των ασυμπτωματικών φορέων.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΠΙΡΟΠΛΑΣΜΩΣΗΣ: Χωρίς θεραπεία συνήθως τα προσβεβλημένα ζώα καταλήγουν στον θάνατο. Η θεραπεία συνίσταται σε ενέσιμα αιμοπρωτοζωοκτόνα και τετρακυκλίνες και ακόμη, στην μετάγγιση αίματος στην περίπτωση πολύ χαμηλού αιματοκρίτη των ζώων. Ικανοποιητικά θεραπευτικά αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί με την ιμιδοκάρβη, την πενταμιδίνη, τη διμιναζένη και τελευταία με την κλινδαμυκίνη και τη μετρονιδαζόλη. Η υποστηρικτική θεραπεία έχει πρωταρχική σημασία στα βαριά περιστατικά.

 ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΙΡΟΠΛΑΣΜΩΣΗΣ: Για την πρόληψη, εκτός από τους συχνούς αποπαρασιτισμούς (αντιπαρασιτικά κολλάρα, spray, αμπούλλες) για τους κρότωνες, σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει η περιοδική χρησιμοποίηση της ιμιδοκάρβης και της δοξυκυκλίνης. Απαραίτητος κρίνεται ο αιματολογικός έλεγχος κάθε τέλος καλοκαιριού.

Η αποτελεσματικότητα του μοναδικού νεκρού εμβολίου που υπάρχει σήμερα, εξακολουθεί να θεωρείται αμφιλεγόμενη.