Δημόσια υγεία: Νόσος του καλαζάρ, λεϊσμανίαση και οι επιπτώσεις στον άνθρωπο. – vets.com.gr

Δημόσια υγεία: Νόσος του καλαζάρ, λεϊσμανίαση και οι επιπτώσεις στον άνθρωπο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ: ΜΑΡΤΙΝ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΒΙΟΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΣΙΤΟΛΟΓΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ

   Η λεϊσμανίαση έχει παγκόσμια εξάπλωση και ενδημεί στη λεκάνη της Μεσογείου και στη Νότια Αμερική. Η λεϊσμανίαση (καλαζάρ) είναι σοβαρή ζωοανθρωπονόσος. Σημαντικό ρόλο στην πρόληψη των κρουσμάτων λεϊσμανίασις στα ζώα αλλά και στην προστασία της δημοσίας υγείας έχει η αντιμετώπιση της νόσου που συνίσταται κατά κύριο λόγο, 1) στη σωστή ενημέρωση και 2) στη συνείδηση των ιδιοκτητών σκύλων.

   Συνεπώς πρέπει:  Όλα τα ΄ζωα να είναι εμβολιασμένα. Όλα τα ζώα απο το Μάρτιο μέχρι και τον Οκτώβριο,  να είναι εφοδισμένα με αντιπαρασιτικά – παρασιτοκτόνα περιλαίμια, που θα ανανεώνονται συχνά, σύμφωνα με την εταιρεία παραγωγής. Χρειάζεται επίσης να ψεκάζονται συχνά με αντιπαραστικά σπρέϊ, να τους βάζουμε κάθε μήνα αμπούλα εντομοαπωθητική και οτιδήποτε άλλο μπορεί να προσφέρει στη πρόληψη της νόσου. Ο χώρος διαμονής των ζώων πρέπει να είναι καθαρός απαλλαγμένος απο ακαθαρσίες.

   Σε ιδιαίτερα υγρούς, ζεστούς χώρους με πράσινο, καλό είναι τη νύχτα να τοποθετούνται εντομοαπωθητικά προϊόντα προστασίας ανθρώπων και ζώων και τέλος να γίνεται προληπτική εξέταση των σκύλων για λεϊσμανίαση κάθε Μάϊο και Νοέμβριο, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται έγκαιρη διάγνωση της νόσου. Ασφαλώς πρέπει να τονιστεί η ύπαρξη του εμβολίου κατά της λεϊσμανίασης του σκύλου.

   Σε περίπτωση που αποφασιστεί θεραπεία του ζώου, αυτή πρέπει να γίνεται από κτηνίατρο, με την ευθύνη και την συνεχή παρακολούθησή του.  Tα   κρούσματα λεϊσμανίασης στον άνθρωπο στη χώρα μας, ανέρχονται κατά μέσο όρο σε 25 ετησίως, ενώ στο σκύλο ξεπερνούν τα 100.000 δηλαδή αναλογία 1/4000. Για τη λεϊσμανίαση στον άνθρωπο δεν ευθύνεται ο σκύλος και δεν μεταδίδει άμεσα ο σκύλος τη λεϊσμανίαση στον άνθρωπο. Δεν έχει αναφερθεί κανένα κρούσμα μετάδοσης λεϊσμανίασις σε άνθρωπο, από μολυσμένο σκύλο, ακόμα και μέσα στο ίδιο σπίτι. Η λεϊσμανίαση μεταδίδεται μόνο όταν μια σκνίπα (φλεβοτόμος), που μεταφέρει το παράσιτο, τσιμπήσει ένα υγιές ζώο ή άνθρωπο. Πάντα όμως προτιμάει να τσιμπήσει ζώο. Σε όλα τα κρούσματα των προσβεβλημένων ανθρώπων, κανένας τους δεν είχε σκύλο στο σπίτι, ούτε είχε την παραμικρή σχέση με ζώα. Επειδή είναι μεγάλη η σημασία παρασιτοκτόνων και εντομοαπωθητικων στην πρόληψη της λεϊσνανίασις και συνεπώς για τη  δημόσια υγεία, υπάρχει μεκάλη ποικιλία αυτών των προϊόντων στο εμπόριο και ο κτηνίατρος είναι ο πιο ειδικός να σας δώσει τις κατάλληλες οδηγίες.