Σκύλος – γάτα ποιά τα βασικά συμπτώματα αρρώστιας -vets.com.gr
Βασικά συμπτώματα αρρώστιας σε σκύλο και γάτα
Έμετος, διάρροια, έλλειψη όρεξης, μειωμένη δραστηριότητα, πολυουρία, συχνουρία, κατακράτηση ούρων, βήχας, τριχώπτωση, φαγούρα στο δέρμα, δυσκαμψία, χωλότητα, δυσκολία στο ανέβασμα σκάλας
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ: ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ – ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ
ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΟΣ
Συμπτώματα για κατοικίδια: βασικά συμπτώματα ασθένειας στο σκύλο ή στη γάτα
Τα άρρωστα κατοικίδια ζώα μας δεν μπορούν να σας πουν με λόγια, από τι ακριβώς υποφέρουν, αν πονούν, ή αν δεν αισθάνονται καλά και προσπαθούν θα αναδείξουν το πρόβλημα τους μέσα από διάφορα σωματικά συμπτώματα και μικρές ή μεγάλες αλλαγές της καθημερινής συμπεριφοράς τους.
Όμως, εσείς σαν ιδιοκτήτες τους οφείλετε να παρακολουθείτε και να διαπιστώνετε αν κάτι δεν πάει καλά με τον τετράποδο φίλο σας. Οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά του κατοικίδιου ζώου σας, που σας ξαφνιάζει και συμβαίνει να εμφανίζεται κατ εξαίρεση στην τρέχουσα καθημερινότητα, συνήθως είναι ένας λόγος για να επισκεφτείτε τον κτηνίατρο σας.
Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην υγεία της γάτας. Οι γάτες είναι λιγότερο πιθανό να παρουσιάσουν στους ιδιοκτήτες πως είναι άρρωστες, και οι ιδιοκτήτες μπορεί να είναι λιγότερο προσεκτικοί με αυτές, επειδή οι γάτες είναι πιο ανεξάρτητα ζώα.
Για να σας βοηθήσουμε, σας επισημαίνουμε τι πρέπει να προσέχετε και πότε πρέπει να αποφασίσετε μια επίσκεψη στον κτηνίατρο.
1. Έμετος ή διάρροια. 2. Έλλειψη όρεξης ή μειωμένη δραστηριότητα. 3.Πολυουρία, συχνουρία ή κατακράτηση ούρων. 4. Βήχας. 5. Τριχόπτωση ή φαγούρα στο δέρμα.
6. Δυσκαμψία, χωλότητα, δυσκολία στο ανέβασμα της σκάλας.
ΕΜΕΤΟΣ: Οι γάτες και οι σκύλοι κάνουν εμετό περιστασιακά, συχνά χωρίς να έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Ένα κουτάβι που τρώει και παίζει τρώγοντας φύλλα και σκουπίδια, είναι λογικό να κάνει στη συνέχει εμετό. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ανησυχούμε.
Όταν όμως ένα κατοικίδιο ζώο κάνει συχνά εμετό και ειδικά αρκετές φορές μέσα σε μια μέρα, τότε χρειάζεται την προσοχή και την φροντίδα ενός κτηνιάτρου.
Ένα άλλο σοβαρό σύμπτωμα για ζώα συντροφιάς είναι η παρουσία αίματος στον εμετό και κυρίως αίματος με μαύρο ή σκούρο καφέ χρώμα. Προσοχή σε αιχμηρά αντικείμενα, σε κόκαλα, σε κάλτσες, σε εσώρουχα, σε γάντια, σε πετσέτες, σε κουμπιά, σε αγκίστρια και σε διάφορα άλλα μικροαντικείμενα.
Ο εμετός ή η διάρροια μπορεί να οφείλονται σε πολλές άλλες αιτίες, όπως γαστρεντερικές ασθένειες ή σε παρασιτικές μολύνσεις (αγκυλόστομα, ασκαρίδες…). Αίμα στα κόπρανα είναι επίσης ένα προειδοποιητικό σημάδι ότι ένα κατοικίδιο ζώο πρέπει να επισκεφτεί τον κτηνίατρο.
Για την αποφυγή της έκθεσης του ανθρώπου σε παράσιτα, όπως αγκυλόστομα και ασκαρίδες, προτείνουμε τον τακτικό αποπαρασιτισμό των ζώων συντροφιάς. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό και κυρίως, αν κάποιος στην οικογένεια έχει ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως από τον καρκίνο ή το AIDS, ή αν υπάρχουν μικρά παιδιά που ζουν ή παίζουν σε περιοχές όπου τα κατοικίδια ζώα αφοδεύουν.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΟΡΕΞΗΣ – ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ: Αυτά τα δύο συμπτώματα σε κατοικίδια ζώα είναι ασαφή, αλλά αν όμως επιμένουν, τότε μόνον ένας κτηνίατρος μπορεί και θα πρέπει να ελέγξει για τις αιτίες.
Οι σκύλοι και οι γάτες μπορεί να σταματήσουν να τρώνε για διάφορους λόγους, όπως πυρετό, πόνο, ή στρες. Μια μειωμένη όρεξη ή απουσία όρεξης, ειδικά αν διαρκεί για περισσότερες από 24 ώρες, είναι ένας σοβαρός λόγος να φέρετε το ζώο σας στον κτηνίατρο.
Συνήθως, οι γάτες υποφέρουν από κάποια πραγματική αιτία όταν σταματήσουν να τρώνε. Ένας σκύλος όμως μπορεί να είναι επιλεκτικός, λίγο πονηρός και δεν τρώει το δείπνο του, γιατί είναι σε αναμονή για τα μεζεδάκια που θα του προσφέρουν οι ιδιοκτήτες του. Μια γάτα όμως, που θα σταματήσει να τρώει, ειδικά μια υπέρβαρη γάτα, θα πρέπει να την δει άμεσα ένας κτηνίατρος, επειδή η πιθανότητα για λιπώδες ήπαρ είναι μεγάλη και λόγω της σοβαρότητας της ασθένειας, θα πρέπει να αντιμετωπισθεί αμέσως.
Τι γίνεται με τη μείωση της δραστηριότητας σε ένα κατοικίδιο ζώο; Σε μια γάτα ή σε έναν σκύλο πολλά μπορούν να προκαλέσουν αδράνεια και μειωμένη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων παθολογικών καταστάσεων, όπως είναι η καρδιακή νόσος, ειδικά αν συνυπάρχουν και άλλα συμπτώματα, όπως αλλαγή στην αντοχή, αδιαφορία στην άσκηση και στο παιχνίδι, αδυναμία, κατάρρευση , ακόμη και απώλεια της συνείδησης.
ΟΥΡΗΣΗ. (ΠΟΛΥΟΥΡΙΑ, ΣΥΧΝΟΥΡΙΑ, ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗ : Η υπερβολική δίψα και η πολυουρία μπορεί να σημάνει διαβήτη. Αλλά αυξημένη ούρηση μπορεί επίσης να σηματοδοτήσει ηπατική ή νεφρική νόσο ή ακόμη και νόσο των επινεφριδίων.
Αυξημένη ούρηση. Το κατοικίδιο σας μπορεί να κάνει την ανάγκη του μέσα στο σπίτι, ή ενώ συνήθως κοιμάται όλη τη νύχτα, χρειάζεται ξαφνικά νυκτερινή βόλτα για να ουρήσει. Αντίθετα, πολύ λίγη ούρηση, ή συχνό τέντωμα για ούρηση, σηματοδοτεί ένα πρόβλημα με την ουροφόρο οδό, καθώς επίσης και άμμο ή πέτρες στην ουροδόχο κύστη. Πρόκειται για επείγοντες λόγους, ειδικά για τις γάτες.
Συχνά οι γάτες παρουσιάζουν μια συσσώρευση κρυστάλλων στην ουροδόχο κύστη ή πέτρες στην ουροδόχο κύστη που δημιουργούν φλεγμονή της ουροδόχου κύστης και μπορεί να προκαλέσει εμφάνιση αίματος στα ούρα.
Σε αρσενικούς γάτους, η παρουσία κρυστάλλων ή φλεγμονωδών υπολειμμάτων, μπορεί να προκαλέσει απόφραξη στην ουρήθρα (κατακράτηση), έτσι ώστε ο γάτος να μην μπορεί να ουρήσει και το γεγονός αυτό να γίνει απειλητικό για τη ζωή του μέσα σε 24 ώρες.
ΒΗΧΑΣ: Ο βήχας, ειδικά αν είναι επίμονος, είναι ένα από αυτά τα συμπτώματα στα ζώα συντροφιάς, που πρέπει να αξιολογηθούν άμεσα και σωστά. Ένας χρόνιος βήχας μπορεί να σχετίζεται με καρδιακή νόσο, με καρδιακά παράσιτα, ή ασθένειες των πνευμόνων.
‘Ένας σκύλος επίσης μπορεί να έχει βήχα από μολυσματική τραχειοβρογχίτιδα. Επίσης, ασυνήθιστη ανατομία κεφαλιού, μπορεί να δημιουργεί προβλήματα στο αναπνευστικό σύστημα και να επιφέρει δυσκολίες στην αναπνοή.
‘Αν ένα κουτάβι ή σκύλος ενήλικος με βήχα αναπτύξει πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως πυρετό, ρινική καταρροή, απώλεια της όρεξης, λήθαργο, ή παραγωγικό βήχα, τότε μπορεί να εξελιχθεί σε πνευμονία.
Σε οποιαδήποτε μορφής διαρκούς βήχα πρέπει το ζώο να επισκεφτεί κτηνίατρο. Οι ιδιοκτήτες υποχρεούνται να λάβουν μέτρα προστασίας με τον εμβολιασμό των σκύλων τους ενάντια στους οργανισμούς που προκαλούν βήχα. Οι ιδιοκτήτες θα πρέπει επίσης να ενημερώσουν τον κτηνίατρο για καταστάσεις με επίμονο φτέρνισμα ή παρουσία υγρών στα μάτια, στα αυτιά ή στη μύτη. Επίσης, κάθε ζώο που έχει δυσκολία στην αναπνοή, γρήγορη αναπνοή, ή συμπτώματα πνιγμού πρέπει να αναζητήσει κτηνιατρική βοήθεια.
ΤΡΙΧΟΠΤΩΣΗ – ΦΑΓΟΥΡΑ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ: Οι ψύλλοι, τα τσιμπούρια, τα ακάρεα ψώρας, και τα ακάρεα αυτιών είναι κοινές αιτίες για την απώλεια τριχώματος και φαγούρα στο δέρμα ή γύρω από τα αυτιά.
Όμως, η απώλεια τριχώματος ή φαγούρα στο δέρμα μπορεί επίσης να προκύψει από ενδοκρινολογικά προβλήματα, λοιμώξεις σταφυλόκοκκου, μυκητιάσεις ή διάφορες άλλες λοιμώξεις. Ο κτηνίατρος κάνει διάγνωση με τη συλλογή δειγμάτων από το τρίχωμα και από επιφανειακά υπολείμματα στο δέρμα, ή μερικές φορές κάνει εργαστηριακές δοκιμές για ορμονικά προβλήματα ή καλλιέργεια, αν υποψιάζεται μυκητιασικές λοιμώξεις.
ΔΥΣΚΑΜΨΙΑ- ΧΩΛΟΤΗΤΑ- ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΑΝΟΔΟΥ ΣΚΑΛΑΣ: Πολλά κατοικίδια ζώα υποφέρουν από δυσκαμψία, χωλότητα, αδυναμία να σηκώσουν και να μεταφέρουν το βάρος τους στο ένα πόδι. Το πρόβλημα αυξάνεται από αιτίες στο ισχίο, στη σπονδυλική στήλη, σε αρθρίτιδα, σε δισκοπάθεια, σε ρήξη συνδέσμων, ή τέλος σε δυσπλασία του ισχίου. Σημειώστε ότι ασθένειες, όπως η νόσος του Lyme, μπορεί να προκαλέσει αρθρίτιδα.
Σε δυσπλασία του ισχίου, η άρθρωση του ισχίου εξελίσσεται με αφύσικο τρόπο, που οδηγεί σε εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων. Σε κάποιες ράτσες σκυλιών υπάρχουν κληρονομικά προβλήματα, όπως η δυσπλασία του ισχίου, του ώμου και του αγκώνα. Αυτό συχνά οδηγεί σε ανάπτυξη αρθρίτιδας κυρίως με την πάροδο των χρόνων. Εκτός από τον πόνο και την ακαμψία, η αρθρίτιδα μπορεί να οδηγήσει και σε άλλες δυσάρεστες συνέπειες. Για παράδειγμα, τα ζώα αδυνατούν να σηκωθούν ακόμα και για τις ανάγκες τους. Όταν ένας σκύλος έχει πρόβλημα να σηκωθεί από το έδαφος, αυτό δεν είναι μόνο ένα σημάδι της γήρανσης του, ο κτηνίατρος γνωρίζει ότι πρόκειται για αρθρίτιδα στα γόνατα, στα ισχία τους, στην πλάτη και σαν ειδικός έχει πολλά μέσα για να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση και να προσφέρει ποιότητα στη ζωή του ζώου.
Οι θεραπείες σχετίζονται με γλυκοζαμίνη, με αναβολικά, βελονισμό, άσκηση, φυσιοθεραπεία, και τέλος χειρουργική επέμβαση.